බෙදාගන්නට බැරිව

විහාරෙට අගුළු දා
බුදුන් හිරකරලා
උනුනුන් යුධ වදියි
බෙදාගන්නට බැරිදා.....

...මේ ඡායාරූපය දැක්කහම මට හිතුන දේ....

හිරු දැකී හිනැහෙන
මලක් සේ...
බුදු රුවක් දැක
සැනසෙමි මමත්..
මල් පිපී ලොව
පරවෙලා යනසේ...
අස්තිරයි දුව දුවා
යනම සසරත්...

සෙත් පිරිත ළග
දැහැන් ගත හිත...
බුදු මගක යන්නට
කියයි නිතරම...
පින් පුරන් සසරක
ආවමුත් හිත..
නිති බැදුනෙ බැදුමක
රැදුන දුකකම...

මදාරා පරසතු නෙලන්නට
හිත හිතා..
දෙව්ලොවෙම ඉන්නට
හිතූ මෙදිනා..
මිගදායෙ ඇසතු සෙවනක
සිසිලස වගේ...
කොහේවත් ඇතිවද අසනෙමි
මෙමං හඩගා...

බුදු මගක යන පුතුට

පුන්‍යවන්ත සිතුවිලි පුත කරපින්නා
යන්න යන්නෙ ගිහිගෙය හැරදාලා
චන්ද්‍රමඩල යට සාවිය උණුවීලා
දෝරෙ ගලායයි මව්හද වැලපීලා...

මගක් කෙටිම කරගන්නට සංසාරේ
ඇවිද ආපු දුර නම් හරි වෙහෙසයිලු..
උගස් තියන් දරුපෙම හද ගැඹරේම
යන්න දෙන්න හිත හැදුවේ මේම...

උන්නු තැනම ලය මඩලේ පුත තාම
සින්න වෙලා දරුපෙම හිත බෝම
කුසල පමණි සංසාරේ යහ පලදීම
බැරිම වුනත් යන්න පුතේ ඔහොම...

දැදුරු කරන් සෙනෙහස් දිය හිල්වීලා
අස්ස මුල්ල කලතයි ඇස හද තෙරපා
පුතෙක් වෙලා බුදු මග යන සැනසීලා...
සාධු කියා මම ඉන්නම් පුත ඉවසාලා..

මට යන්න හිතයි..

හද ගිමන් නිවන
මහන්සියට
නැවතුමක් සොයා
මට යන්න හිතෙයි
පා ගමනින්
ඇවිදින්.............
දෙව්රම් වෙහෙර පෙදෙසටා...............

ගිනි ගත් හිත දැක්කද...
පසිදුරො රජ වෙනවද...
මේ මෝහ  ද්වේෂ රාග....
යයි ඇවිලී....සංසාර ගමන් මග අහුරා.............

දන් පින් දෙන්න හිතක් නැතිමුත්
පන්සිල් රකිනට බැරිවෙයිදෝ....
මහන්සියයි කාංසියයි
හොදටම මා පෙළනවා....
යන්න යනවා මා ඇවිදන් පා ගමනින්.....
දෙවුරම තිබෙන පෙදෙසටා.....